Boven de horizon

Van onze verslaggever ter plaatse: "Mensen, Fibo verheft zich boven de horizon. Is hij groter geworden dan de dingen om hem heen?"

"Nee, meneer de verslaggever. Ik wil alleen boven de zaken uit kijken."
"Ohh.."
"En ook ík twijfel dikwijls over de bolle vorm van mijn buik."  

In de zon

Fibo geniet van de zon. De horizon achter zijn rug latend. Hij hoeft nergens naar toe. Al is hij onderweg.

Fibo staat weer rechtop. Daarom stelde onze verslaggever hem een paar vragen.
"Hoe heb je je avontuur daarboven beleefd?"

"Nou, er was eigenlijk weinig avontuur. Vooral veel blauw. En als je hoog komt, kun je wel hoger, maar je kunt ook naar beneden."  

"En je wilde ook naar beneden?"

"Ik moest wel. Uiteindelijk ben ik een beer die met beide poten in de modder staat."

"Maar modder is toch vies en lucht schoon?"

"Lucht is vooral leeg en eenzaam. Daarboven zweeft niet iemand anders rond."

"Als de lucht zo leeg is, biedt het dan niet veel ruimte om nieuwe dingen te beginnen."

"Tja, dat zou kunnen, maar ik blijf lekker hier. Van al de gezweef ben ik ook niet gelukkiger geworden."

Met beide benen op de grond

Nee, onze verslaggever vond Fibo terug met beide benen op de grond. En wel meer dan dat. Het spreekt voor zich dat Fibo niet in staat was om enig commentaar te geven op zijn zwevende toestand.